Fabio eta Luchino

Fabio eta Luchino, horiek izan litezke beren graziak, zergatik ez. Fabio eta Luchino, Luchino eta Fabio. Igande eguartean Vittorio Emanuele kaleko banku horretantxe eserita egotea maite dute, Piazza del Popolo…

Marie Blanque, Marie Blanque

Oi, Marie Blanque, Aspe eta Ossauko dama handi hori, hor hago beti bi aldeetara begira, zorrotz, tente eta lerden, hiregana hurbiltzera nor ausartuko zain: sufriarazi didan ederki, oraingoan, sorgin maitagarri…

Ongi etorri, L.

Bai, ongi etorri, L., mundu xelebre honetara. Kosta zain, baina iritsi haiz. Nora, baina? Aurrenetik ez dun ezer ulertuko –lasai, guk ere ez–, haintxe zeuden gauzak nahastuta; baina aurki etorriko…