Betiko agur, Koldobika!
Hire artea nola hala gu ere iragankor, hemendik erauzi hauen bezalako ur mara bat aski lurrean urtu eta deusezteko.
Hire artea nola hala gu ere iragankor, hemendik erauzi hauen bezalako ur mara bat aski lurrean urtu eta deusezteko.
Fabio eta Luchino, horiek izan litezke beren graziak, zergatik ez. Fabio eta Luchino, Luchino eta Fabio. Igande eguartean Vittorio Emanuele kaleko banku horretantxe eserita egotea maite dute, Piazza del Popolo…
Oi, Marie Blanque, Aspe eta Ossauko dama handi hori, hor hago beti bi aldeetara begira, zorrotz, tente eta lerden, hiregana hurbiltzera nor ausartuko zain: sufriarazi didan ederki, oraingoan, sorgin maitagarri…
Bai, ongi etorri, L., mundu xelebre honetara. Kosta zain, baina iritsi haiz. Nora, baina? Aurrenetik ez dun ezer ulertuko –lasai, guk ere ez–, haintxe zeuden gauzak nahastuta; baina aurki etorriko…
Lehen argazkia Lehen argazki honetan, gizarte gaztezentriko bat ageri da, non gaztea urre den eta zaharra txatar, gaztetasuna indar eta zahartasuna ahulezia. Argazkiaren hondoan oraindik hauteman daiteke, azken egunotan zertxobait…